Είναι ακόμη και η αόρατη χάρη του αγίου Πνεύματος, πάντα βέβαια παρούσα, με ιδιαίτερο όμως τρόπο κατά την ώρα της αγίας σύναξης, που καθέναν από τους παρόντες τον μεταβάλλει και τον μεταμορφώνει και που αληθινά τον αναπλάθει προς το θεικότερο, ανάλογα με τον εαυτό του και τον οδηγεί σε ό,τι συμβολίζουν τα μυστήρια που τελούνται. Κι ας μην αισθάνεται εκείνος, αν ανήκει στους νηπίους κατά την πίστη στον Χριστό, κι ας αδυνατεί να ατενίσει στο βάθος αυτών που γίνονται· και ας μην αισθάνεται ότι η χάρη, που καθένα από τα θεία σύμβολα της σωτηρίας δηλώνει, ενεργεί μέσα του και βαδίζει κατά μία σειρά και τάξη και από τα αυριανά ως το τέλος όλων.
Κατά την πρώτη είσοδο δηλώνεται η αποβολή της απιστίας, η αύξηση της πίστης, η ελάττωση της κακίας, η πρόοδος της αρετής, η εξαφάνιση της άγνοιας, η προσθήκη της γνώσεως.
Με την ακρόαση των θείων λόγων δηλώνονται οι μόνιμες και αμετάθετες έξεις και διαθέσεις της πίστης που είπαμε και της αρετής και της γνώσης, ενώ με τους θείους ύμνους που ακολουθούν, η θεληματική συγκατάθεση της ψυχής προς τις αρετές και η πνευματική γλυκύτητα κι ευχαρίστηση που δοκιμάζει από αυτές.
Με την ιερή έπειτα ανάγνωση του Ευαγγελίου δηλώνεται η συντέλεια του γήινου φρονήματος, σαν να ήταν η συντέλεια του αισθητού κόσμου.
Με το κλείσιμο των θυρών δείχνεται η επιθυμητή μετάβαση και μετατόπιση της ψυχής από το φθαρτό κόσμο τούτο στον νοητό. Κλείνοντας τις αισθήσεις, σαν να ήταν πόρτες, τις καθαρίζει από τα είδωλα της αμαρτίας.
Με την είσοδο των αγίων Μυστηρίων δηλώνεται η τελειότερη και πνευματικότερη και νέα διδασκαλία και γνώση σχετικά με την οικονομία του Θεού για χάρη μας.
Με το θείο ασπασμό, η ταυτότητα όλων με όλους και πρώτα του κάθε ενός με τον εαυτό του και το Θεό, ταυτότητα κατοχυρωμένη με ομόνοια, με ομοφροσύνη και αγάπη.
Με την ομολογία του Συμβόλου της Πίστεως, η κατάλληλη ευχαριστία μας για τους ανέλπιστους τρόπους της σωτηρίας.
Με το Τρισάγιο, η ένωση και ισοτιμία μας με τους αγίους αγγέλους και η ακατάπαυστη αρμονική μελωδικότητα της δοξολογίας του Θεού. Με την προσευχή, κατά την θυσία γινόμαστε άξιοι να καλούμε Πατέρα τον Θεό, η γνησιότατη υιοθεσία με τη χάρη του αγίου Πνεύματος.
Με το «Εις Άγιος» και τα υπόλοιπα, η χάρη και η οικειότητα που μας ενοποιεί με τον Θεό.
Με την αγία μετάληψη των αχράντων και ζωοποιών Μυστηρίων, η αναμενόμενηενότητα και ταυτότητα με Εκείνον κατά μετοχή από ομοιότητα· χάρη σε αυτήν αξιώνεται ο άνθρωπος να γίνει από άνθρωπος Θεός.
Γιατί όσες δωρεές του αγίου Πνεύματος πιστεύουμε ότι έχουμε λάβει εδώ με την χάρη που δίνει η πίστη, αυτές πιστεύουμε ότι θα τις λάβουμε στην μέλλουσα ζωή αληθινά, στην ίδια την πραγματική τους υπόσταση, επειδή φυλάξαμε κατά τη δύναμή μας τις εντολές, σύμφωνα με τη στερεή ελπίδα της πίστης μας και τη σταθερή και αδιάψευστη υπόσχεση Εκείνου που μας έχει υποσχεθεί.
Και θα βρεθούμε από τη χάρη της πίστης στη χάρη της μορφής· θα μας μεταμορφώσει δηλαδή ο Θεός και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός κατά τον εαυτό του, αφού αφαιρέσει από μας τα γνωρίσματα της φθοράς και μας χαρίσει τα αρχικά μυστήρια, που υποδηλώθηκαν με τα εδώ αισθητά σύμβολα.
(Απόσπασμα από την «Μυσταγωγία», αγίου Μάξιμου του Ομολογητή, Τ. Φ 14, σελ. 137-141).
...kantonopou’s blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου