Xριστός: Είδωλο ; ή σχέση ;

Μπορεί να είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί αλλά ο Χριστός δυστυχώς είναι ο μεγάλος άγνωστος,

το μεγάλο μυστήριο για τον καθένα προσωπικά. Δεν μας αρέσει για κάποιους λόγους ο Χριστός της Εκκλησίας και θέλουμε μέσα στην Εκκλησία να φτιάξουμε κάποιον άλλο Χριστό…
Δεν τον ξέρουμε τον Χριστό ….και αυτό γιατί αδιαφορούμε να τον γνωρίσουμε από την Αγία Γραφή , την προσευχή, τους Αγίους Πατέρες και φτιάχνουμε ένα Χριστό είδωλο των παθών μας. Μοιάζει σαν να έχουμε προσθέσει έναν 13^ο  Θεό στους 12 Θεούς του Ολύμπου, που κάποιοι κάποτε έκαναν για να θεοποιήσουν τα πάθη τους και έφτιαξαν είδωλα.
Ένα Χριστό που ακόμα και Θεολόγοι και ιερείς, του κολλάμε μια ταμπέλα αγαπολογίας και πίσω από εκεί παίζονται παιχνίδια που δεν έχουν το Άγιο Πνεύμα άλλα ένα άλλο πνεύμα άλαλο και πονηρό.
Το αποτέλεσμα είναι να βλέπουμε την εικόνα του Χριστού στην Εκκλησία ή στο προσκυνητάρι μας αλλά να μην είναι ο Χριστός αυτός που πιστεύουμε εμείς μέσα μας, διότι έχουμε φτιάξει κάτι άλλο.
Αυτό το άλλο είναι ένα είδωλο αντίγραφο του πονηρού εαυτού μας που το έχουμε ανάγει σε Θεό και μάλιστα είμαστε σίγουροι ότι έχουμε κοινωνία με τον αληθινό Θεό και ότι θα σώσουμε την ψυχή μας.
Δεν τον ξέρουμε τον Χριστό και πρέπει να παρακαλάμε να μας ανοίξει τα μάτια να τον μάθουμε.
Η προσευχή «Κύριε φώτισε μου το σκότος» πρέπει να γίνει αναπνοή μας…
Αν τον ξέραμε ….
Δεν θα κοιτούσαμε το ρολόι στη Θεία Λειτουργία, δεν θα αργούσαμε το πρωί στην ακολουθία, με την δικαιολογία ότι μας πήρε ο ύπνος. Δεν θα λἐγαμε «φτάνει δεν χρειάζεται και πολύ εκκλησία ».
Όταν είσαι ερωτευμένος δεν τα κοιτάς αυτά…
Μένεις άγρυπνος, μπορεί να κολυμπήσεις και ωκεανούς για να συναντήσεις το αγαπημένο σου πρόσωπο. Δεν σε ενδιαφέρει η ώρα, η ημερομηνία, η συνθήκη, θες απλά να σφίξεις στην αγκαλιά σου το αγαπημένο σου πρόσωπο και αυτό αρκεί.
Βάλαμε τον Χριστό σε καλούπια σαν να είναι αντικείμενο και όχι πρόσωπο πόθου και σχέσης.
Οι Άγιοι έδωσαν αίμα από τη ζωή τους για να λάβουν πνεύμα. Έλιωσαν στην προσευχή, την άσκηση και τη μετάνοια. Εμείς θέλουμε να φτιάξουμε καινούργια θεολογία χωρίς άσκηση απλά με ψυχολογικο-θεο—φιλοσοφίες να κοινωνούμε τον Θεό και να είμαστε καλά.
Θυμάμαι ένα γεροντάκι στο Άγιο Όρος που έλεγε «Να κάνετε μετάνοιες , βοηθούν πολύ, να κοπανάτε τα γόνατα κάτω από πόθο για μετάνοια και σωτηρία. Να ξυπνήσετε και καμιά φορά μέσα στη νύχτα για προσευχή, καλό είναι»
Πού να τα πεις αυτά στους σημερινούς φιλοσοφούντες, αν μιλήσεις για άσκηση θεωρούν ότι είσαι ακραίος. Θέλουμε Άγιο Πνεύμα σε app-android. Ακούμε Χριστιανούς που διαβάζουν διάφορα «πνευματικά»  βιβλία  χωρίς καθοδήγηση και υπακοή και δουλεύουν λένε τον εαυτό τους και ψάχνουν να τον βρουν. Μάλλον κάποιο δαίμονα θα συναντήσουν στο τέλος. Ο δρόμος της υπακοής έχει συνοδοιπόρο τον Χριστό. Ο δρόμος της ανυπακοής έχει συνοδοιπόρους τους δαίμονες.
Αν δεν κοπανίσουμε την καρδιά μας από μετάνοια, όπως χτυπάει ο ψαράς το χταπόδι, Χριστό δεν πρόκειται να δούμε ούτε σε αυτή την ζωή ούτε στην μέλλουσα.
Ας μην ψάχνουμε τον Χριστό σε δρόμους σκοτεινούς, εκεί μόνο τον διάβολο θα βρούμε.
Ο δρόμος του αγιασμού δεν είναι κάτι άγνωστο για εμάς, τον περπάτησαν οι Άγιοι και αυτοί είναι οι οδοδείκτες μας.
Να προσευχόμαστε πάντοτε να γνωρίσουμε τον Χριστό, να σκίσουμε το είδωλο που έχουμε πλάσει και να ακολουθήσουμε το πρόσωπο του Κυρίου. Μέσα από όλες τις συνθήκες της ζωής  διότι βρίσκεται παντού και μας περιμένει. Αρκεί να τον αναζητήσουμε με καθαρό  πόθο, και ετοιμότητα. . . .
Ο δρόμος της μεγάλης συνάντησης έχει δύο πόρτες που ελεύθερα θα επιλέξω σύμφωνα με τον βαθύτερο πόθο της επιθυμίας μου.
Να σώσω την ψυχή μου ή απλά να σώσω τη ζωή μου και να περάσω καλά κάποια χρόνια εδώ ;
Τι είναι αυτό που θέλω και επιθυμώ….;
Ο πρώτος πόθος ολοκληρώνεται σε σχέση με το πρόσωπο του Χριστού, για τον δεύτερο δρόμο δεν χρειάζεται ο Χριστός διότι εκεί δουλεύει ο διάβολος μια χαρά.
Τι θα επιλέξουμε άραγε;