Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Ιδού, μια από τις χιλιάδες αποδείξεις πως ο Θεός ενεργεί διαμέσου των υλικών στοιχείων

Οι προτεστάντες αρνούνται ότι η δύναμη του Θεού επιτελεί θαύματα διά των υλικών στοιχείων του κόσμου - Ιδού, μια από τις χιλιάδες αποδείξεις πως ο Θεός ενεργεί διαμέσου των υλικών στοιχείων

Οι προτεστάντες αρνούνται ότι η δύναμη του Θεού επιτελεί θαύματα διά των υλικών στοιχείων του κόσμου.
Νόμιζαν ότι έτσι θα έκαναν τη χριστιανική Πίστη «πιο πνευματική»· απεναντίας, μ’ αυτόν τον τρόπο φτώχυναν και παραμόρφωσαν τον χριστιανισμό. Απέρριψαν τη θεουργό δύναμη του Θεού, η οποία ενεργεί διά των ιερών εικόνων, διά των λειψάνων των αγίων, διά του Τιμίου Σταυρού, ακόμη και διά της δυνάμεως της Θείας Μεταλήψεως, όπως ορισμένοι εξ αυτών διατείνονται.

Αν μάλιστα ακολουθούσαν μέχρι τέλους τη λανθασμένη αυτή ατραπό, θα έπρεπε να απορρίψουν ακόμη και τα θαύματα που επιτελέστηκαν διά του ζωηφόρου Σώματος του Κυρίου Ιησού Χριστού, διότι το Σώμα Του ήταν επίσης και υλικό· εξίσου θα έπρεπε να απορρίψουν και τα θαύματα διά του αγγίγματος των χειρών των αποστόλων και των αγίων, διότι και τα χέρια αυτά είναι επίσης υλικά – για να μην αναφέρουμε και τη ράβδο του Μωυσή ή την εσθήτα της Υπεραγίας Θεοτόκου ή το μαντήλι του Αποστόλου Παύ­λου κ.ο.κ.
Με την απόρριψή τους αυτή οι προτεστάντες στέκονται απέναντι σε όλη την Εκκλησία από αρχαιοτάτων χρόνων. Ιδού, μια από τις χιλιάδες αποδείξεις πως ο Θεός ενεργεί διαμέσου των υλικών στοιχείων, ιδίως όταν θέλει να δοξάσει τους αγίους Του:
Υπήρχε στην Αλεξάνδρεια μια ψηλή κολόνα με το άγαλμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου στην κορυφή, ενδεδυμένο το μοναχικό Σχήμα και κρατώντας τη ράβδο του μοναχού ανά χείρας. Αύτη η κολόνα χρησίμευε ως μνημείο νίκης του αυτοκράτορα επί των αντιπάλων του, έτσι όπως τον απεικόνιζε με τη μοναχική περιβολή του αγίου Σεννουφίου, κρατώντας ράβδο. Όταν ο Θεός βούλεται, ακόμη κι ένα ένδυμα από έναν άγιο μπορεί να νικήσει κραταιούς στρατούς απίστων. Ποιός θα τολμούσε ποτέ να περιορίσει την ενέργεια ή τις μεθόδους δράσης της δυνάμεως του Παντοδύναμου Θεού;
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Ιούνιος, εκδ. Άθως, σ. 268-269)