Προσκυνητής στην Λαύρα του Κιτάεβ στο άφθαρτο λείψανο του Οσίου Θεοφίλου(φώτο)

Από το οδοιπορικό μας στην Ουκρανία 

(Α')Λαύρα του Κιτάεβ,Όσιος Θεόφιλος ο δια Χριστόν σαλός και Οσία Δοσιθέα του Κιέβου

Στην περιφέρεια της πόλης του Κιέβου βρίσκεται η Μονή του Κιτάεβ χτισμένη σε μια περιοχή όπου πρώτα ονομάζονταν έρημος Κιτάι(στα ταταρικά σημαίνει τοίχος στην άκρη της πόλης).
 Η έρημος του Κιτάι πρόσφερε στους μοναχούς πιο πολύ ησυχία και γι αυτό έρχόνταν εδώ οι μοναχοί από την Λαύρα Πετσέρσκα όπου ήθελαν να ζήσουν πιο απομονωμένα.

 Η πρώτη έγγραφη αναφορά της Μονής Κιτάεβ χρονολογείται απ'ο το 1159.Η περιοχή ανήκε στον κνέζη Γιούρι Μπογκολιούμπωβ.Οι σπηλιές του Κιτάεβ είχαν ίδια περίπου έκταση με αυτές της λαύρας Πετσέρσκα και ανακαλύφθηκαν το 1858.Το 1716 ο κυβερνήτης του Κιέβου Ντιμίτρι Γκολίτι έφτιαξε μια ξύλινη εκκλησία στην έρημο προς τιμήν του Αγίου Σεργίου του Ράντονεζ και έγινε μετόχι της Λαύρας των Σπηλαίων.Το 1744 επισκέφτηκε το μοναστήρι η αυτοκράτειρα Αικατερίνη Πέτροβνα(κόρη του Πέτρου του Α)και βοήθησε την κατασκευή της τράπεζας.

Στις αρχές του 20ου αιώνα λειτούργησε εκεί ορφανοτροφείο.Μετά το 1917 η μονή έγινε φυλακή για τους κληρικούς και τους μοναχούς του Κιέβου και των περιχώρων.Το 1931 ανατίναξαν το καμπαναριό και εξαφανίστηκαν πολλά πολύτιμα αντικείμενα λατρείας,ενώ πολλά βιβλία κάηκαν.Το 1931 συνελήφθησαν και οι τελευταίοι μοναχοί ενώ ο ναός του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ μετατράπηκε σε κάποιου είδους κλάμπ για αθειστές.

   Σε αυτό το μοναστήρι βρίσκεται και το λείψανο του Οσίου Θεοφίλου του δια Χριστού σαλόν.

Γεννήθηκε το 1788 και ήταν γόνος ιερατικής οικογένειας της ευρύτερης περιοχής του Κιέβου.Το 1834 έγινε μεγαλόσχημος και αυτό ήταν το έναυσμα της πλήρους αποταγής από οτιδήποτε κοσμικό.Άρχισε να συμπεριφέρεται σαν ένας ''σαλός''και έκανε οτιδήποτε μπορούσε για να προκαλέσει την περιφρόνηση των αδελφών στην μονή και των άλλων ανθρώπων.Ο κόσμος αντιλαμβανόνταν την αγιότητά του και τον περίμενε έξω από το κελί του ελπίζοντας να πάρουν λόγους νουθεσίας ή την ευχή του.Πέρασε από την Λαύρα των Σπηλαίων και απο την Μονή Γκολοσέεβ μέχρι που το 1849 κατέληξε στην σκήτη Κιτάγιεβ.

Έκανε άπειρες μετάνοιες και μείωσε στο ελάχιστο στον ύπνο του.Αδιάκοπα δούλευε το εργόχειρό του απαγγέλοντας άλλοτε από το Ψαλτήρι και άλλοτε αδιάλειπτα προσευχόνταν νοερά.Έτρωγε ελάχιστα ενώ τις Τετάρτες και τις Παρασκευές έπινε μόνο ένα φλυτζάνι νερό ανακατεμένο με λίγο μέλι.Έκανε πολλές προφητείες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την συνάθροιση πολλών ανθρώπων κοντά του.

 Ο ίδιος ο τσάρος Νικόλαος Α'(1825-1855)ζήτησε την συμβούλη του για τον Κριμαϊκό πόλεμο,που ετοιμαζόνταν να κηρύξει.Καθόδον βρήκαν τον Όσιο ξαπλωμένο σε μια μυρμηγκοφωλιά,όπου τα έντομα σκέπασαν όλο το κορμί του και το καταμάτωσαν.Μετα την πανωλεθρία του Ρωσικού στρατού στον πόλεμο αυτό,κατάλαβε ο μητροπολίτης την προφητική πράξη του Θεόφιλου..Κοιμήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1853.(Δείτε και εδώ)

   Από αυτό το μοναστήρι πέρασε και ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώβ πριν πάει στο Σαρώβ.Προσκύνησε τα άγια λείψανα ο 18χρονος τότε Πρόχορος και ήθελε να πάρει την συμβουλή του ξακουστού ασκητού Δοσιθέου.Εκείνος τον συμβούλευσε να πάει στο Σαρώβ.

 

 Ο μοναχός Δοσίθεος όμως ήταν μοναχή Δοσιθέα κάτι που έμαθαν μετά την θάνατό της.

Ο Τάφος της Οσίας Δοσιθέας του Κιέβου

 Η Οσία Δοσιθέα του Κιέβου λοιπόν από μικρή αφιέρωσε την ζωή της στον Χριστό.Παρουσιάστηκε στο Κιτάεβ ως γιός κάποιων Σέρβων χωρικών.Όμως αυτούς δεν τους έκαναν τότε μοναχούς.Έτσι αποτραβήχθηκε σε μια σπηλιά όπου ασκήτεψε για 12 χρόνια.

Η είσοδος στο σπήλαιο της Οσίας Δοσιθέας

Η φήμη του ''μοναχού που προσευχόνταν μέσα σε μια σπηλιά'' έφτασε μακρυά και πολλοί άνθρωποι ττην επισκεπτόνταν για να ζητήσουν μια συμβουλή.

Η διαδρομή προς το σπήλαιο της Οσίας Δοσιθέας περνάει μέσα από ένα υπέροχο τοπίο

Την επισκέφτηκε και η  Αικατερίνη Πέτροβνα(κόρη του Πέτρου του Α)και με την μεσολάβηση της εκάρη μοναχός χωρίς να γνωρίζουν πως πρόκειται για γυναίκα. Εκοιμήθη στις 25 Σεπτεμβρίου 1776