Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος Ομιλία του αειμνήστου Αγιορείτου Ηγουμένου π.Γεωργίου Καψάνη

Ομιλία του αειμνήστου Αγιορείτου Ηγουμένου π.Γεωργίου Καψάνη
Όπως όλα τα γεγονότα που μας διηγούνται οι άγιοι Ευαγγελισταί έγιναν διά την σωτηρίαν ημών, έτσι και η Θεία Μεταμόρφωση του Κυρίου έγινε δι' ημάς και διά την σωτηρίαν ημών. Δεν υπάρχει κάτι στη ζωή του Κυρίου μας, που να μην έχει σωτηριολογική σημασία, που να μην αφορά την σωτηρία μας.
Γι' αυτό άλλωστε ενηνθρώπισε έγινε άνθρωπος διά την σωτηρία μας.

Καί η Μεταμόρφωση του Κυρίου μας μας υποδεικνύει όχι μόνον την θεότητα του Κυρίου και την δόξαν την οποίαν είχε πλησίον του Ουρανίου Πατρός Του, προ της δημιουργίας του κόσμου, προαιωνίως -και την οποίαν επ' ολίγον εφανέρωσε εις τους Μαθητάς του, δεν εφανέρωσε την πλήρη δόξα Του, αλλά κάτι απ' τη δόξα Του, καθώς ηδύναντο, όπως λέει η υμνολογία της Εκκλησίας-, αλλά κι έτσι μας υπέδειξε ποιός είναι και ο σκοπός της δικής μας ζωής.
Είναι να μετέχουμε του Θείου Φωτός, της Δόξης του Θεού, της Βασιλείας του Θεού. Διότι κατά τους Αγίους Πατέρες η Βασιλεία του Θεού είναι η Δόξα Του, είναι το Άκτιστο Φως. Είναι η θέα του Προσώπου του Κυρίου. Απ' τη μια λοιπόν μεριά ο Κύριος μεταμορφώνεται για να βεβαιωθούν και οι Μαθηταί Του, που θα εσκανδαλίζοντο μετά από λίγο με τον Σταυρικό Του θάνατο, ότι όντως είναι Υιός του Θεού και Θεός αληθινός. Αλλά και μεταμορφώνεται για να πεί και σε μας πως ο,τι συνέβη σε μένα πρέπει να γίνει και σε σας. Είμεθα κεκλημένοι όλοι να μεταμορφωθούμε. Βέβαια, ο Κύριος μετεμορφώθη δι' ιδίας Αυτού δυνάμεως. Εμείς θα πρέπει να μεταμορφωθούμε «από δόξης εις δόξαν», που λέει ο Απόστολος Παύλος. Όχι διά της δικής μας δυνάμεως, αλλά διά της Χάριτος και του Φωτός του Μεταμορφωθέντος Κυρίου.
Γιά το Φως αυτό μιλούσε και η Παλαιά Διαθήκη και κάποιοι όπως ο Μωϋσής, όπως ακούσαμε, έλαβαν δόξαν Θεού. Αλλά κανείς δεν τόλμησε να πεί στην Παλαιά Διάθηκη, όσο κι αν έλαβε κάποια Χάριν και Δόξαν από τον Θεόν, ότι «εγώ ειμι το Φως του Κόσμου». Μόνο ο Κύριος Ιησούς ετόλμησε να το πεί γιατί Αυτός είναι και η ζωή, είναι το παν. Καί τώρα πως εμείς, οι εμπαθείς, οι αμαρτωλοί, θα μετάσχουμε του Θείου Φωτός; Πως θα γίνουμε κι εμείς φως; Πως θα υποχωρήσουν τα πάθη μας που είναι σκότος; Καί οι αμαρτίες που είναι σκότος; Καί πως σιγά - σιγά το σκότος που είναι εν ημίν θα λιγοστεύει και θα αυξάνει το φως του Χριστού; Αυτός είναι ο αγώνας μας και γι' αυτό βλέπουμε τον Κύριο Μεταμορφωθέντα και βλέπουμε που πρέπει να φθάσουμε κι εμείς. Διότι κάθε Χριστιανός πρέπει να γίνει μιμητής του Χριστού και ο,τι συνέβη στον Χριστό να γίνει και στην δική μας ζωή, όπως λένε οι Άγιοι Πατέρες, ότι πρέπει να οδεύσωμεν διά των βαθμίδων της πνευματικής τελειώσεως, της πνευματικής ηλικίας του Χριστού κι ο,τι συνέβη στον Χριστό να γίνη και σε μας.

Άρα, λοιπόν, και σε μας πρέπει να γίνη Μεταμόρφωσις διά του φωτός της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας. Κι εδώ είναι ο αγώνας μας. Πως με την μετάνοιά μας, με την προσευχή μας, με την ταπείνωσί μας, με την υπακοή μας, με την συμμετοχή στο φωτιστικό Σώμα και Αίμα του Κυρίου -διότι και η Θεία Κοινωνία είναι Φως- ως μετέχοντες αυτών όλων των αγίων χαρισμάτων του Τριαδικού μας Θεού, θα μπορέσουμε κι εμείς λίγο - λίγο να λιγοστεύουμε μέσα μας το σκότος και να αυξάνη το Φως του Χριστού;
Μακάριοι είναι εκείνοι οι οποίοι βλέποντας τον Μεταμορφωθέντα Κύριον βλέπουν και τον εαυτόν τους. Διά μεν τον εαυτόν μας λυπούμεθα, διότι δεν βλέπουμε το Φως αυτό να λάμπη στην ύπαρξή μας. Διά δε τον Μεταμορφωθέντα Κύριον χαιρόμεθα και τον ευχαριστούμε και τον δοξάζουμε. Τον παρακαλούμε όμως σήμερα ταπεινά να μας βοηθήση να ποθήσωμε το άκτιστον Φως, το Φως του Προσώπου Του. Να ποθήσωμε να αντικαταστήσωμε τον έσω άνθρωπο, να τον κάνουμε φωτεινό, όπως φωτεινός είναι ο   ο Χριστός, που είναι όλος Φως και όλος Ζωή και όλος Ανάστασις και όλος Αλήθεια.
Κι έτσι, αγωνιζόμενοι τον καλόν αγώνα, εφαρμόζουμε το Άγιον Θέλημα του Κυρίου, γιατί το Θέλημα του Κυρίου, όπως πολλές φορές το έχουμε πεί, είναι να γίνουμε θεοί κατά Χάριν. Καί πως θα γίνει κανείς θεός κατά Χάριν αν είναι μέσα στο σκότος και αν το Φως του Χριστού δεν έχει πλημμυρίσει την ύπαρξί του;
Ψάλλουμε δε και στην Δοξολογία «εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως». Πράγματι μπορούμε να δούμε φως μόνο εν τω φωτί του Προσώπου του Χριστού. Έχομεν Χριστόν λάμποντα. Έχομεν Θεοτόκον φωτεινοτάτην. Έχομεν Αγίους φωτεινούς και εμείς καλούμεθα να γίνουμε φως.

Ο Θεός να μας βοηθήση και οι ευχές όλων των Αγίων, οι οποίοι επέτυχαν τον φωτισμόν, την έλλαμψι, την θέωσι, είδαν το φως της Μεταμορφώσεως και εθεάθησαν πολλοί από αυτούς μέσα στο φως της Μεταμορφώσεως. Διότι, οι Άγιοι όχι μόνο είδαν το φως της Μεταμορφώσεως, αλλά και τους είδαν μέσα σ' αυτό το φως όσοι ήσαν άξιοι να τους ίδουν. Θυμάστε από τον βίο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ότι όταν ήταν η ώρα να παραδώση την αγία του ψυχή, δύο ιερείς που ήταν εκεί, ένας ιερομόναχος και ένας έγγαμος, άξιοι ιερείς, είδαν το πρόσωπό του να λάμπη όλο μες στο φως της Μεταμορφώσεως.
Μπορούσε ο Άγιος Παλαμάς, που ήρθε στο Άγιο Όρος είκοσι ετών και λαχταρούσε να απαλλαγή από το σκότος φωνάζοντας συνεχώς «φώτισόν μου το σκότος», μπορούσε να μην εισακουσθή η προσευχή του και να μην λάμψη μέσα του το φως του Χριστού; Αυτό το φως λοιπόν ας ζηλέψουμε κι εμείς κατά κάποιον τρόπο. Με έναν άγιον ζήλον κι ας παρακαλέσουμε τον Κύριον να μας αξιώση να αγωνιστούμε γι' αυτό το φως, το αιώνιο φως, το άκτιστο φως, το φως που είναι η Βασιλεία του Θεού και για το οποίο είμεθα κεκλημένοι. Καί εάν από αυτή τη ζωή κάτι κι εμείς δούμε από αυτό το φως έχωμε ελπίδα ότι θα μας αξιώση ο Κύριος να ζήσωμε και εν τω φωτί της ουρανίου Βασιλείας, την οποίαν εύχομαι εις πάντας υμάς. Αμήν.-