αγίου Αμφιλοχίουεπισκόπου Ικονίου

Σήμερα, 23 Νοεμβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου Αμφιλοχίου επισκόπου Ικονίου. Πρόκειται για έναν από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, συμπατριώτη και σύγχρονο των αγίων Βασιλείου του Μεγάλου και Γρηγορίου του Θεολόγου.

Γεννήθηκε στην Καισάρεια. Οι γονείς του ονομάζονταν Αμφιλόχιος και Λιβύη. Ήταν αδελφός της Θεοδοσίας, μητέρας της περίφημης διακόνισσας αγίας Ολυμπιάδας, και εξάδελφος του αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού.

Υπήρξε κι αυτός, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μαθητής του Λιβανίου, και διακρίθηκε πρώτα ως ρήτορας και δικηγόρος στην Κωνσταντινούπολη. Τον αγαπούσαν και τον τιμούσαν όλοι για την αρετή του και για τη μεγάλη του μόρφωση. Κατείχε περισσότερο από κάθε άλλον τη γνώση των θείων Γραφών.

Αν και επιτυχημένος στο βίο του, περιφρόνησε νέος τα εγκόσμια, ντύθηκε το μοναχικό ένδυμα και αποσύρθηκε στην έρημο Οζίζαλα της Καππαδοκίας, όπου έζησε ασκητικά πολλά χρόνια με νηστεία και προσευχές.

Διακεκριμένος για τη μεγάλη του μόρφωση και ευσέβεια, χειροτονήθηκε επίσκοπος Ικονίου. Δεν είχε κύρος μόνο στη δική του Εκκλησία, αλλά παρενέβαινε και σε Εκκλησίες κοντινές, όπου διασφάλιζε την ειρήνη και ορθοτομούσε το λόγο της αληθείας.

Ο άγιος Αμφιλόχιος έλαβε μέρος στη δεύτερη Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη το 381. Εκεί τον θαύμασαν όλοι, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο διατύπωνε τα επιχειρήματά του εναντίον του Μακεδονίου. Όταν έληξε η Σύνοδος, ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος θέλησε να τον κρατήσει κοντά του, αλλά ο άγιος Αμφιλόχιος δεν δέχθηκε και είπε στον αυτοκράτορα: «Ο βοσκός, βασιλιά μου, πρέπει να είναι κοντά στα πρόβατά του». Τον παρακάλεσε μόνο να του κτίσει δύο ναούς στο Ικόνιο. Πράγματι ο Θεοδόσιος έκτισε τους ναούς, τους οποίους εγκαινίασε ο Μέγας Βασίλειος.

Ο άγιος Αμφιλόχιος συνέταξε αρκετούς λόγους για την Ορθοδοξία μας, έζησε μια αγία ζωή και πέθανε ειρηνικά το 394 μ.Χ.

Η λαμπρή ηθική φυσιογνωμία του αποκαλύπτεται, μεταξύ άλλων, και σε μία επιστολή του Βασιλείου του Μεγάλου, που του γράφει: «Θαύμασα και τη φιλομάθειά σου και την ταπεινοφροσύνη σου, ότι καταδέχεσαι και να μάθεις εσύ ο δάσκαλος και να μαθαίνεις από μένα, που δεν έχω τίποτα να σε διδάξω για να μάθεις».